वाटतं की पुन्हा लहान व्हावं,
पुन्हा शाळेच्या वर्गाच्या त्याच बाकावर बसावं
गुपचुप बसून डबा खावा, तास चालू असताना
हातातील घड्याळकडे बघण्याचे निमित्त करुन मुलींकडे चोरुन बघावे
मधल्या सुटीत धमाल करावी
पीटीच्या तासाची वाट पहावी
पण..
हे सगळं आता हरवून गेलं, जगण्याचे लडाईत वाहून गेलं
राहिल्यात केवळ आठवणी त्या सोनेरी दिवसांच्या..
by - विनोद गोविंद
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा